menumenu
Dünyada örnekleri olan geleneksel pasif evlerden tarihçesi ile birlikte bahsetmeye çalışacağız.
Orta Çağ'da İzlanda'da insanlar ahşap kıtlığından sonra çim evler inşa etmeye başladılar. Yeterli pencereleri veya havalandırmaları olmamasına rağmen bunlar Pasif Evlerdi.
Kereste krizi: Avrupa'da 17. ve 18. Yüzyıllarda, yoğun ormansızlaşma nedeniyle odun kıtlığı yaşandı. Bu sorunun çözümü kömür madenciliğinde bulundu. Ancak İzlanda'da bu mümkün değildi. Bildiğimiz gibi, icatların anası ihtiyaçtır: İzlandalılar, iyi yalıtılmış evlerin kendi başlarına sıcak kaldığını çabucak keşfettiler.
Çin'deki geleneksel bina yine aslında adı bilinmeyen pasif ervlerdi sadece bu iklimde ısıtma yerine soğutma gerekliydi.
Dünyanın birçok iklim bölgesinde, eğer binalar “mantıklı” inşa edilirse, ısıtmaya gerek yoktur ve aktif soğutma da gerekmez (örneğin İran'ın bazı bölgelerinde, Portekiz kıyılarında, Çin'in bazı bölgelerinde…). “Pasif Evler” öyle bilinmese de hep orada yapılmıştır. Bu evleri pasif evler olarak sınıflandıran ilk kişi Bo Adamson (1990) olmuştur ve bu ilkenin Avrupa'ya teknik araçlarla aktarılmasının mümkün olup olmadığı sorusu, “pasif evler” üzerine bir araştırma projesinin doğmasını sağlamıştır.
ABD'de "süper yalıtımlı ev" örneği yine karşımıza çıkan örneklerden.
70'lerde ve 80'lerde bir dizi Kuzey Amerika gelişimi (“süper yalıtımlı evler”) Pasif Ev'e çok yakındı. William A. Shurcliff (1981) bu konuda birçok yayın yapmıştır. İlk örneklerden biri, süper yalıtımın faydalarını gösteren ve halen kullanımda olan bir bina olan “Sasketchewan Koruma Evi”dir.
Bu çalışma, Avrupa'daki düşük enerjili evler ve Pasif Evler için önemli bir temel oluşturmuştur.Bo Adamson ve Dr. Feist Avrupadaki yapılar için geleneksel pasif ev örneklerinde olduğu gibi min. enerji gereksinimi ile Avrupada ki enerji sorunun önüne geçebilicek çalışmalar yapılması konusunda öncü olmuşlardır. Bugün belli bir sistematik yapısı olan ve sertfikalandırılma süreçleri oldukça kontrollü olan pasif evler bu anlayışın sonucu olarak günümüze taşınmıştır.
